Genealogie Hanswijk

Roepnaam: John
Technisch Inkoper bij Wilton Fijenoord in Schiedam.

Op 10 november 1944 werd John samen met zo'n 52.000 andere Rotterdamse en Schiedamse mannen door Duitse soldaten weggevoerd.
John woonde aan de Schans in Rotterdam Delfshaven en moest via de Schiedamseweg richting Marconiplein lopen. Vanaf de Merwede haven werd de groep via de Lek en het Amsterdam-Rijnkanaal in kolenboten naar Amsterdam vervoerd. Daarna ging het over het IJsselmeer naar Kampen. Na Kampen werd Zwolle aangedaan. Daar kwam John in een gereedstaande trein terecht. Het toeval wilde dat hij in een rijtuig werd gestopt met coupees waarvan iedere coupé een eigen deur had. De deuren van de trein werden aan de buitenkant afgesloten. De deur van Johns coupé echter niet.
Nog voor het vertrek wist een van de reisgenoten uit de coupé te ontsnappen. Dit bracht John op het idee.
De trein vertrok en werd even later, net buiten het station van Zwolle, stilgezet. Er zou verder worden gereisd zodra het donker was. John maakte gebruik van het feit dat het op een gegeven moment (aarde)donker was geworden, het hard regende èn de deur van de coupé niet op slot was en sprong uit de trein.
Hij klopte aan bij een huis net buiten het spoorterrein. De bewoners lieten hem niet binnen, maar stuurden hem door naar de pastorie bij de kerk. Daar werd hij opgevangen en mocht hij zich wassen. Hij was inmiddels smerig geworden door het vervoer in het ruim van de kolenboten.
Er werd hem uitgelegd dat hij terug naar Rotterdam moest. Het verzet was daar veel mannen kwijtgeraakt en open plaatsen moesten opgevuld worden.

Hij werd de IJssel overgezet met een bootje dat gebruikt werd door arbeiders die voor Oganisation Todt bunkers en andere versterkingen voor de Duitsers aanlegden.
Via Hattem, de Veluwse bossen, Hulshorst werd met een boog om Harderwijk gelopen. Dit omdat daar veel Duitsers zaten. Ook Putten werd aangedaan.

Onderweg werd overnacht in boerderijen en hooibergen en waren hij en zijn reisgenoot ooggetuigen van het neerstorten van een groot geallieerd vliegtuig. De bemanning van het vliegtuig landde aan parachutes.
Ook passeerden ze op een bepaald moment enkele geallieerde piloten. In een afgelegen stuk bos, zagen ze een complete Spitfire staan.
Het laatste stuk van de reis (vanaf Blaricum of Eemnes) werd achterop een vrachtwagen afgelegd. Samen met nog zo'n 20 ontvluchte Rotterdamse mannen, lag hij onder een dekkleed verscholen. Onderweg werd menig Duitse controlepost gepasseerd. Net buiten Rotterdam kwam de vrachtauto vast te zitten in het zand van wat nu de snelweg A20 is. De mannen moesten te voorschijn komen onder het dekzeil om de vrachtauto uit het zand te duwen. Een passerende groep Duitse soldaten hielp een handje mee.
In Rotterdam aangekomen, bleef John overnachten in de Rubroekstraat. In de oorlogsjaren stond die straat bekend om zijn zwarthandelaren.
De volgende dag ging John naar huis. Zijn moeder had 14 dagen niets van hem gehoord en zich erg veel zorgen gemaakt, omdat enkele buurmannen weer thuis waren. Zij waren ook gevlucht.

Met Kerst is hij weer de straat opgegaan en ook in de laatste maanden van de oorlog deed hij dit steeds vaker. Volgens zijn zeggen, was dit mogelijk als je maar een beetje uitkeek. Veel Duitse soldaten deden alleen wat ze moesten doen (bevel is bevel) en bemoeiden zich niet met de bevolking.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Na het overlijden van Miep heeft John sr het een lange tijd heel zwaar. Zo goed en zo kwaad als het gaat, probeert hij de draad van het bestaan weer op te pakken. Dit valt niet mee. Lopen gaat steeds moeilijker en het zicht aan een oog gaat achteruit. Regelmatig zijn er allerlei ongemakjes die voor bezoekjes aan het ziekenhuis zorgen. Zijn wereldje wordt kleiner en kleiner.
In het begin gaat hij mee boodschappen doen. Als dit te vermoeidend wordt, komt hij alleen nog buiten bij etentjes met de familie. Hij kan daar echt van genieten. Tot in november 2018 gaan we daarmee door.

Het laatste jaar van zijn leven is het tobben geblazen. Regelmatig valt hij. Wonder boven wonder heeft hij daarbij nooit iets gebroken. De thuiszorg brengt hem naar bed en helpt hem met opstaan en aankleden. Tussen de middag komt de maaltijdservice langs. Dit is niet genoeg. Hij heeft meer zorg nodig. Zelfstandig wonen is niet meer te doen.
Geestelijk is hij gelukkig helemaal bij. Hij vindt zijn leven voltooid en spreekt daarover met ons en de huisarts.

Op 26 november 2018 verhuist hij naar De Meerpaal in Vlaardingen. Ondanks de liefdevolle verzorging die hij daar krijgt, blijft hij van mening dat zijn leven voltooid is. Hij besluit eind januari om te stoppen met eten en drinken. Dit is een beslissing waar veel moed en wilskracht voor nodig is. Hij wil de regie over zijn leven houden en zet door.
Ruim 14 dagen duurt deze periode waarin hij sterk verzwakt en uiteindelijk niet meer uit het bed komt.
Op donderdag 14 februari 2019 om 15.20 uur is hij in het bijzijn van John jr en Marianne rustig ingeslapen.